Karakter; bir kisi veya toplulugu ahlak, duygu, bilgi ve davranis bakimindan ayirici niteliklerin tümü, seciye demektir. Akil gibi karakter de dogustan olan ve sonra elde edilen olmak üzere iki kisimdir. Aslolan tabii ve dogustan olanidir. Çalisilarak ve tecrübelerle elde edilen akil ve karakter kisiden kisiye degisiklik arz eder. Bazilari bu hususta çok basarili olurken bazilari sinifta kalabilir. Ebu Musa el-Esari’den (ra) rivayet edilen hadislerinde Resulullah söyle buyurmuslardir: “Allah Adem’i yeryüzü toprak çesitlerinden aldirdigi bir kabza topraktan yaratti. Buna bagli olarak insanlar siyah, beyaz, esmer ve bunlarin karisimindan olusan renklerden meydana geldi. Karakter bakimindan iyimser, kötümser olmalari; bazilarinin temiz seylerden, bazilarinin pis seylerden hoslanmalari da bundan kaynaklanmaktadir.” (Ebu Davud, Sünnet 16; Tirmizi, Tefsir sure 2/10) Bu hadis, insan karakterinin olusmasinda topragin, hava ve suyun, beslenilen gidalarin büyük etkisinin oldugunu ortaya koydugu gibi dogustan olan karakterin önemini göstermektedir. Bir kedinin önüne en güzel yemegi, en taze cigeri koysaniz da bir fareyi görünce önündeki yemegi birakip onun pesinden kosar. Çünkü tabiati ve karakteri o pis hayvandan hoslanmaktadir. Hadiste geçen yeryüzü toprak çesitleri ile kast edilen, insanoglunun üzerinde yasayacagi toprak parçalari olup bütün yeryüzü degildir. Siyah, beyaz ve esmer renklerin de ana renkler oldugu ifade edilmistir. Bu kisa giristen sonra Yahudi karakterinin tezahürlerini maddeler halinde ortaya koymaya çalisalim:

Yazinin tamami derginin Subat 2024 sayisinda.