Acizane ben babam Seyh Hazretlerinden sunlari duydum, buyurdular ki: “Allah yolunda çok çaba sarf etmek ve çalismak gerekir. Ancak bundan da önce güzel bir niyete sahip olma zorunlulugu vardir. Zira insan ne kadar çok salih amel islese islesin ne kadar tasaddukta bulunursa bulunsun ne kadar hayir ve hasenat yaparsa yapsin ne kadar vird ve zikir çekerse çeksin eger tüm bunlarin basinda ihlas ve samimiyet yoksa hepsi bostur ve hiçbir faydasi yoktur.” Bu yüzden aziz kardeslerim, mutlaka bütün amellerimiz noktasinda güzel bir niyet ve ihlas sahibi olmamiz gerekir. Nitekim Allah Resulü bizlere -kabul ya da ret baglaminda- her is ve ameldeki biricik ölçünün sadece Allah rizasi oldugunu beyan buyurmustur. Nitekim O (sas) söyle buyurmaktadir: “Ameller niyetlere göredir. Herkes sadece niyetinin karsiligini alir.” (Müslim, Imare, 155) Buna göre ancak niyetleri düzelttikten sonra amellerdeki çaba ve gayrete önem vermek gerekir. Zira insanoglu bütün islerini sadece ve sadece Allah rizasi için yapmadigi sürece amacina ulasamaz. Nitekim iradeleri zayif ve anlayislari kit olan bazi insanlar, kendilerince yapmis olduklari birtakim iyi amellere güvenip Allah katinda çok yüce bir mertebeye ulastiklarini ve yüksek bir makam elde ettiklerini düsünmektedirler. Oysa onlar gerçekten sadece ve sadece kendilerini kandirmaktadirlar. Maalesef birtakim amelleri yapan insan gaflet içerisinde olabilmektedir. Zira yaptigi amelin Allah nezdinde kabul görüp görmedigini makbul olup olmadigini hiç hesaba katmamaktadir. Niyetinin halis olup olmadigina yaptigi islerin riyadan gösteristen uzak bulunup bulunmadigina hiç mi hiç dikkat etmemektedir. Yaptigim bütün amelleri yüce Allah yakip yüzüme çarpmis olabilir, ihtimalini düsünmemektedir.


Yazinin tamami derginin 2025 Agustos sayisinda.