Inanmak, insan ruhunun en temel ihtiyaçlarindan biridir. Insan neye inandigiyla var olur; degerlerini, hedeflerini ve yönünü bu inanç üzerinden sekillendirir. Neyi kutsal saydigi, kimi yücelttigi, neyi merkeze aldigi hayatinin her alanina sirayet eder. Inanci sahih olan bir insan sadece ibadetinde degil ahlakinda, iliskilerinde, sabrinda ve bakisinda da istikamet üzere olur. Imanin sahih olusu sadece ahiretimizi degil bu dünyadaki kulluk tavrimizi, hayata yükledigimiz anlami ve insanlarla olan iliskilerimizi de derinden etkiler. Çünkü sahih iman bir yönüyle insanin Allah karsisindaki dur usunu belirlerken diger yönüyle de kullar arasindaki ahlakini sekillendirir. Imam Gazzali’nin ifadesiyle gerçek iman; kalbin, aklin ve davranislarin birlikte Allah’a yönelmesidir. Kalp sevgiyle dolar, akil tefekkürle aydinlanir, davranislar ise ibadet ve ahlakla güzellesir. Bu sebeple iman kuru bir gelenek ya da miras alinmis bir iddia degil idrak edilmis, sindirilmis, içsellestirilmis bir teslimiyettir. O iman ki kökünü Kur’an’dan alir, gövdesini sünnetle besler, meyvesini ise güzel ahlak, salih ameller ve istikamet üzere bir hayat olarak verir. (Ibrahim, 24) Böylesi bir inanç, insani hem dünyada serefli ve huzurlu kilar hem de ahirette ebedi kurtulusa eristirir.

Yazinin tamami derginin 2025 Agustos sayisinda.