Bugün karsimizda bütün dünyayi gücüyle susturmus bir kavim var. Devletler, üniversiteler, insan haklari dernekleri, medya. Bütün dünya ticaretini ellerinde bulunduran Siyonistler, Islam ülkelerine pazarladiklari ürünlerle su an yaptiklari zulümleri gerçeklestiriyor, Müslümanin destegiyle Müslümana saldiriyorlar. Yüzyillardir öykündügümüz Bati, bu zulmü ortadan kaldiracak hiçbir sey yapmiyor. Demek ki küfür eskilerin deyimiyle bir milletin adi. Birakalim onlarla alisveris yapmayi onlara gösterecegimiz muhabbet dahi bizi “meyletmek” kapsami içine almaya yetecektir.
Imam-i Rabbani Hazretleri ölüm halindeki bir hastayi ziyarete gider. Manevi evlatlarindan birinin yakin bir akrabasidir o. Hastanin kalbine nazar edince orayi derin bir zulmetin kapladigini görür. O karanligin gitmesi için dua eder. Duadan sonra tekrar onun kalbine teveccüh edince bir degisiklik olmadigini fark edip üzülür. O anda gaipten bir sesin kendisine ulastigini hisseder. “Ey imam! Sen istedigin kadar nazar edip dua edebilirsin ancak o zulmet çikmaz. Zira Allah’in safinda olmayanlarin sevgi ve muhabbetini gönlüne dolduran bir kimsenin karanligi ancak Allah’in cehennem atesi ile bertaraf edecegi bir husustur.” Allah’in safinda olmayanlar bugün, bile isteye sivillerin oldugu evleri bombalayip on bine yakin çocugu katleden zalimlere karsi “ateskes” ilani yapmaktan, onlari kinamaktan dahi geri duruyorlar. Allah’in safinda olmayanlara karsi atesin dokunacagi kimselerden olmamiz an meselesi. Gönülden bir kayma, onlarin yapip ettiklerine özenme, onlar gibi bir hayati sürdürme talebi.

Yazinin tamami derginin Ocak 2024 sayisinda.