“Rabbimiz pesin kulluga veresiye mükafat vermekten münezzehtir.”

Ibn Ataullah el-Iskenderi Hazretleri

Iskenderi Hazretlerinin Hikem’inde üzerinde belki en çok durdugu nokta beklentisizlik hakikatidir. Bu su demek: maddi ve manevi hiçbir beklenti içinde olmaksizin yapilacak saf, ihlasli kulluga erismek. Esasen topyekün tasavvuf da bu anlama gelir, Cüneyd Bagdadi Hazretlerinin kelimeleriyle tasavvuf, “kulun kullugunu görmemesidir.” Zira kulun kullugunu görmesi demek, bizatihi bir beklenti demek olur. Kul, kullugunu görür ise göstermek ister. En iyi ihtimalle kullugunu yönelttigi Mabud’una. O’nun (cc) disindakilere kullugu gösterme çabasi ise sadedimiz haricinde, kulluk yarisini daha da alt mertebelerde birakmak anlamina gelir. Kul, kullugunu görürse göstermek ister dedik, gösterince de kullugunu yönelttigi adresten bir beklenti içine girer. Bu kimi zaman genislik, ferahlik, musibetlerden korunma, uzun bir ömür gibi dünyevi nimetler olabilecegi gibi kimi zaman çok daha masum karsiliklar olabilir, örnegin ilim, hikmet gibi manevi riziklar ya da son tahlilde cennet gibi dünyevi olmayan nimetler.

Yazinin tamami derginin 124. sayisinda.