Rivayet edildigine göre, Hazret-i Peygamber, Ebu Zer’e (ra) hitaben, “Ey Ebu Zer, gemini yenile, onar, eksiklerini gider çünkü deniz çok derin; amelinde ihlasli ol, her seyi sadece O’nun için yap çünkü her seyi görüp gözetleyen ve hakkiyla degerlendiren yüce Allah, yaptiklarindan haberdardir. Yükünü hafifi tut çünkü önündeki yokus sarp mi sarp. Azigini eksiksiz al zira yol çok uzun.” buyurmustur.

Kardesim, görünürde Allah Resulü, Ebu Zer’e (ra) sesleniyor ancak bu hitap sadece ona degildir. Tam aksine bu her birimizi ilgilendiren bir emirdir. Yani bir bakima Allah Resulü bize seslenerek buyuruyor ki, iman geminizi restore ediniz çünkü bela, musibet ve sikinti denizi pek derindir. Yani, ey Müslüman, imanini takviye edip güçlendirmek için gayret sarf et, çaba göster. Zira kiyamet gününde kurtulusa ermenin yolu zor, sikintili, ürkütücü ve korkunçtur.

Sahabe-i kiram zaman zaman bir araya geliyor ve birbirlerine, arkadaslar gelin bir parça iman edelim, diyorlardi. Bir araya geliyor, sohbet ediyor ve kiyamet sahnelerini birbirlerine hatirlatiyorlardi. Ilahi kelami ve Hazret-i Peygamberden duyduklari hadis-i serifleri sohbetlerinin gündemine aliyorlardi. Böylece kalpleri yumusuyor, sevgileri harekete geçiyor, Rablerine kavusmayi arzular hale geliyorlardi. Cennette Resulullahla bir araya gelmeyi iple çekiyorlardi. Iman ve takvanin zirvesinde olmalarina ragmen imanlarini kuvvetlendirmek ve gönüllerine tam anlamiyla yerlestirmek için birbirlerini zikir meclislerine davet ediyorlardi. Dünyanin mahiyetini ve geçiciligini kavradiklarin için, dünya sevgisi, temiz ve pak kalplerine girmeye yol bulamiyordu.

Iste bu yüzden tarikat büyüklerimizin, sürekli olarak mensup ve tâbilerini sohbet ve zikir meclislerinde bulunmaya tesvik ettiklerini görüyoruz. Çünkü sohbet ve zikir meclisleri imani kuvvetlendirir, kalpleri islah eder. Allah ile iliskimizi tazelemenin yolu sohbet ve zikir meclislerinden geçer. Bu meclis tevbe meclisidir, bu meclis Allah’a dönme meclisidir, bu meclis maddi ve manevi istifade etme meclisidir.

(Yazinin tamami Ilim ve Irfan dergisinin Mayis (2015) sayisinda.)