Naksibendi silsilesinin on dokuzuncu halkasi Ubeydullah Ahrar (ks), 1404 yilinda Taskent’e bagli Bagistan’da dünyaya geldi. Neseben Hazret-i Ömer’e uzanan ilim ve irfan ehli bir ailenin evladi olan Ahrar Hazretleri, dayisi Ibrahim Sasi’nin yönlendirmesi ile dönemin ilim merkezleri olan Taskent, Buhara, Semerkant ve Herat’ta egitim aldi.
Ubeydullah Ahrar Hazretleri, Hace Ahrar, hürlerin seyhi, üstadi namiyla anilmaktadir. Gönlü dünya malindan ve iki cihan kaygisindan azade oldugu için kendisine bu ismin verildigi nakledilmektedir.
Fenni ilimlerle mesguliyetinin ardindan Çiganyan’da Naksibendi silsilesinin köse taslarindan Yakup Çerhi (ks) ile tanisti. Sahsi kabiliyeti ve daha önce görüstügü seyhlerden aldigi manevi terbiye sayesinde kisa sürede büyük lütuflara mazhar olan Ahrar Hazretleri, seyr-ü sülûkunu tamamlayarak seyhinden aldigi izin ve icazetle Herat’a dönerek irsada basladi.
Yakup Çerhi Hazretleri kendisi hakkinda söyle buyurdu, “Mürit dedigin, mürsidinin huzuruna böyle gelmeli. Her seyiyle manen hazir olmali. Is sadece icazet yazmaya kalmis. Lambayi, yagi ve fitili hazirlamis, sadece kibriti çakmak gerekiyor.”

Hizmetin zirvesi
Herat’ta bir kismi ilim muhitinden, bir kismi devlet ricalinden olmak üzere muhtelif kesimlerden pek çok mürit ve halife yetistiren Ubeydullah Ahrar Hazretleri himmeti, halka hizmette arayanlardandi. Tasavvufu, baskalarinin yükünü tasimak, kendi yükünü baskalarina tasitmamak olarak anlar ve müritlerine daima hizmeti tavsiye ve telkin ederdi. “Ben bu yolu tasavvuf kitaplarindan okuyarak degil halka hizmetle elde ettim. Herkesi bir yoldan götürürler, bizi hizmet yolundan götürdüler.” sözü de hizmete verdigi degeri açikça beyan etmektedir. Hizmete yükledigi bu büyük anlam dolayisiyladir ki, hayati boyunca tanidigi-tanimadigi, dost-düsman herkese hizmet etmistir. Ubeydullah Ahrar Hazretlerinin özellikle hastalara, yasli ve düskünlere hizmetleri konusunda anlatilanlar pek çoktur. Nitekim rivayetlere göre Semerkant’ta Mevlana Kutbeddin Medresesinde yatalak birkaç hastanin bakimini üstlenmisti. Her gün bu hastalarin altlarini temizler, karinlarini doyururdu. Bir müddet sonra bu hastalardaki sitma mikrobu kendisine de bulasti. Fakat o haliyle bile hastalarin hizmetlerini araliksiz sürdürdü, sularini getirdi, elbiselerini ve altlarini temizlemeye devam etti, karinlarini doyurdu.

(Yazinin tamami Ilim ve Irfan dergisi Agustos (2015) sayisinda.)